تأثیر روش آرام سازی بنسون بر کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی

زمینه و هدف: بیماری های قلبی عروقی، فاکتور اصلی در کاهش میزان خواب و افزایش بیداری های شبانه می باشند. با توجه به عوارض داروهای خواب آور، استفاده از روش های غیر دارویی که بتوانند باعث بهبود کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی شوند، لازم به نظر می رسد، لذا این مطالعه با هدف تأثیر روش آرام سازی بنسون بر کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی، انجام گرفت. مواد و روش ها: طرح مطالعه، کارآزمایی بالینی تصادفی شده می باشد. جامعه پژوهش را 60 بیمار مزمن قلبی مراجعه کننده به بیمارستان واسعی شهر سبزوار تشکیل می دهند که به روش تصادفی ساده به دو گروه کنترل (30 نفر) و مداخله (30 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله، تمرینات آرام سازی بنسون را به مدت 20 دقیقه دو بار در روز طی مدت یک ماه انجام دادند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و کیفیت خواب پیتس برگ بود که در دو نوبت قبل از مداخله و بعد از مداخله در دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری من-ویتنی، کای اسکوئر، دقیق فیشر، ویلکاکسون و تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار آماری spss نسخه 11.5 و با سطح معنی داری 05/0 ˂ p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین و انحراف معیار کیفیت خواب در گروه مداخله قبل از آرام سازی بنسون 41/4± 33/10 بود که بعد از مداخله به 01/4± 50/7 کاهش یافت. تجزیه و تحلیل داده ها بین میانگین کیفیت خواب واحدهای پژوهش قبل و بعد از مداخله در گروه مداخله، تفاوت معنا داری را نشان داد (001/0> p). نتیجه گیری: آرام سازی بنسون بر کیفیت خواب بیماران مزمن قلبی، مؤثر است لذا می تواند به عنوان درمان مکمل برای بهبود کیفیت خواب در این بیماران، استفاده گردد.